Το 2000, η Mercedes-Benz παρουσίασε επίσης το Vario van και το φορτηγό Atego με υβριδικά συστήματα κίνησης. Αντί για ένα σύστημα “through-the-road”, η ισχύς και των δύο μονάδων μετάδοσης κίνησης μεταδόθηκε σε ένα κοινό σύστημα μετάδοσης κίνησης σε αυτές τις παράλληλες υβριδικές ιδέες. Ο πετρελαιοκινητήρας του Vario 814 D Hybrid είχε ισχύ 100 kW (136 hp). του Atego 1217 Hybrid, ισχύος 125 kW (180 hp). Οι πετρελαιοκινητήρες υποβοηθούνταν από ηλεκτροκινητήρες με ισχύ 55 kW (75 hp) και 60 kW (82 hp), αντίστοιχα. Ανάλογα με τις απαιτήσεις, οι μπαταρίες μολύβδου-τζελ χωρίς συντήρηση των οχημάτων φορτίζονταν είτε από τον πετρελαιοκινητήρα του οχήματος είτε με ηλεκτρικό ρεύμα (μέσω ενσωματωμένου φορτιστή).

Από την άλλη, τα δύο υβριδικά επαγγελματικά οχήματα δεν ήταν εξοπλισμένα με το υβριδικό σύστημα κίνησης απλώς για τη βελτιστοποίηση της κατανάλωσης και των εκπομπών ρύπων. Η δυνατότητα λειτουργίας και των δύο οχημάτων σε αμιγώς ηλεκτρική λειτουργία τα συνιστούσε ιδιαίτερα για αθόρυβη λειτουργία μηδενικών εκπομπών σε πεζόδρομους, θέρετρα υγείας ή σε νοσοκομεία, κλινικές και εμπορικές εκθέσεις. Σε αντίθεση με τα αμιγώς ηλεκτρικά οχήματα με περιορισμένη αυτονομία, τα υβριδικά επαγγελματικά οχήματα Vario και Atego ήταν επίσης πειστικά στις υπεραστικές υπηρεσίες. Λόγω της αλληλεπίδρασης του κινητήρα και του ηλεκτροκινητήρα, η μικτή κίνηση εξασφάλιζε δυναμικές επιδόσεις και χαμηλή κατανάλωση καυσίμου.