Ασφαλής Κυκλοφορία για παιδιά, vol. 2

 

 

 

 

 

 

 

1. Πέρασμα τού δρόμου

Το πέρασμα ενός δρόμου με ασφαλή τρόπο, ιδιαίτερα από σημεία χωρίς βοηθήματα ( διαβάσεις πεζών ή φωτεινοί σηματοδότες), είναι ένα από τα σημαντικότερα πράγματα που ένα παιδί πρέπει να μάθει.  Είναι εξαιρετικά επικίνδυνο όταν υπάρχουν εμπόδια στο οπτικό πεδίο, όπως σταθμευμένα οχήματα π.χ. φορτηγά ή στροφές δρόμου ή γωνίες.  

Κατά την διάρκεια διέλευσης του δρόμου χωρίς βοηθήματα (διαβάσεις πεζών ή φωτεινοί σηματοδότες), κάποιος πρέπει να διαχωρίσει δύο διαφορετικές καταστάσεις. Η πρώτη είναι ο εντοπισμός εμποδίου στο οπτικό πεδίο, δεδομένου ότι ο δρόμος και το πεζοδρόμιο είναι χωρισμένα, οπτικά και τεχνικά και η δεύτερη όταν η διέλευση από τον δρόμο προς το πεζοδρόμιο έχει ροή. 

Εδώ μπορούμε να καταστήσουμε σαφές στα παιδιά, πόσο σημαντικό είναι να κοιτάξουν με μεγάλη προσοχή αριστερά, δεξιά και έπειτα αριστερά πάλι. Είναι ιδιαίτερα σημαντικό ότι τα ακόλουθα σημεία ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΛΕΓΧΟΝΤΑΙ κατά το πέρασμα μιας οδού: μην τρέξετε ποτέ, μην περπατήσετε αργά, αλλά πάντα πηγαίνετε ζωηρά και αν υπάρχει αμφιβολία ψάξτε πάντα για ένα σημείο με βοήθημα (διάβαση πεζών ή φωτεινοί σηματοδότες).  

Μπορούμε επίσης να μάθουμε στα παιδιά το ακόλουθο, για τους φωτεινούς σηματοδότες: ελέγχουμε αν πρέπει να πιέσουμε  το κουμπί και να περιμένουμε, έως ότου το φως του σηματοδότη, για τους πεζούς, γίνει πράσινο, καθόσον οι άνθρωποι που διέρχονται τον δρόμο με κόκκινο φως στον σηματοδότη, παρουσιάζουν εικόνα έλλειψης πολιτισμού και εκλέπτυνσης. 

Επιπλέον, τα παιδιά πρέπει, όχι μόνο να μάθουν να ακολουθούν τους ενηλίκους τυφλά, κατά το πέρασμα ενός δρόμου, αλλά πρέπει και τα ίδια να σιγουρευτούν ότι τα φώτα κυκλοφορίας είναι πραγματικά πράσινα ή ότι δεν υπάρχει διερχόμενο όχημα. 

 

2. Βλέπω και με βλέπουν
Τα παιδιά θεωρούν ότι όταν βλέπουν ένα όχημα, ο οδηγός πρέπει να τα έχει δεί και αυτός. Το μήνυμα πρέπει να είναι: πάντα προσπαθήστε να κάνετε την επαφή των ματιών. Μην κρύβεστε πίσω από μεγάλα αντικείμενα. Παρουσιαστείτε στον οδηγό του αυτοκινήτου και κοιτάξτε τον στο πρόσωπο. 
Το “βλέπω και με βλέπουν” είναι επίσης ένα θέμα για τις ώρες με μειωμένο φvς : τα παιδιά θα πρέπει να φορούν φωτεινά ρούχα διαφορετικών χρωμάτων.
Επιπλέον, είναι επίσης σημαντικό για τους μικρούς ποδηλάτες, ότι τα φώτα των ποδηλάτων πρέπει πάντα να λειτουργούν, έτσι ώστε να μπορούν να φανούν καλά στο σκοτάδι ή το δειλινό.

 

3. Κάνω σήματα και αναγνωρίζω σήματα

Στην κυκλοφορία υπάρχει σήματα, χειρονομίες και κινήσεις, που έχουν μια έννοια συνόλου και είναι απαραίτητα για την επικοινωνία.
Το να κάνετε σήματα, φανερώνει με σαφή τρόπο τις προθέσεις σας.
Η κατανόηση των σημάτων σημαίνει την αναγνώριση των προθέσεων των άλλων ανθρώπων εγκαίρως.

 

ΚΑΝΩ ΣΗΜΑΤΑ : Σαν πεζός, σε μια διάβαση πεζών, κρατώ τον βραχίονα σε οριζόντια θέση και εννοώ : “Θέλω να διασχίσω την οδό“. 

Σαν ποδηλάτης βγάζω τον βραχίονα έξω εντελώς, αριστερά ή δεξιά και εννοώ : “Θέλω να στρίψω αριστερά ή δεξιά.” 

ΚΑΤΑΝΟΩ ΣΗΜΑΤΑ των άλλων ανθρώπων: Ήχος κόρνας, άναμμα των προβολέων, παραχώρηση προτεραιότητας, ενδεικτικά, φώτα των φρένων ή ακόμα και κλίση των τροχών που οδηγούν σε μια πλευρά – αυτά είναι τα πρώτα σήματα που τα παιδιά πρέπει να μάθουν να ερμηνεύουν.
Άλλα σημαντικά σήματα είναι: σειρήνες, μπλε φώτα, κουδούνια ποδηλάτων, στρίγκλισμα των φρένων κ.λ.π.

 

4. Στροφή ενός ποδηλάτη
Η στροφή προς τα δεξιά είναι μια από τις συχνότερες αιτίες των ατυχημάτων που συμβαίνουν στα παιδιά με τα ποδήλατα και είναι ιδιαίτερα επικίνδυνη στην ακόλουθη κατάσταση: όταν μια σειρά αυτοκινήτων περιμένει για να ανάψει πράσινο ο φωτεινός σηματοδότης, συχνά οι ποδηλάτες περνούν μεταξύ των οχημάτων και του πεζοδρομίου και περιμένουν έπειτα το πράσινο φως του σηματοδότη.  Εντούτοις, αυτή τη στιγμή βρίσκονται πολύ συχνά στο τυφλό σημείο ενός φορτηγού, παραδείγματος χάριν. Οι οδηγοί των οχημάτων στρίβουν δεξιά και δεν  παρατηρούν τους ποδηλάτες.

Μια άλλη επικίνδυνη κατάσταση: ένας ποδηλάτης στρίβει δεξιά και στην στροφή του περνά κάθετα την διάβαση των πεζών, την στιγμή που οι πεζοί διασχίζουν τον δρόμο με πράσινο σηματοδότη. Οι ποδηλάτες και οι πεζοί βρίσκονται σε κίνδυνο, σε αυτήν την περίπτωση.

Για τους πολύ νέους ποδηλάτες η στροφή προς τα αριστερά συνιστάται κάτω από απλές προϋποθέσεις: εάν υπάρχει λίγη κυκλοφορία και αν υπάρχει μόνο μια λωρίδα στην κατεύθυνση της πορείας.

 

5. Οδηγώντας στα αριστερά και τα δεξιά

Τα δεύτερα συχνότερα ατυχήματα που περιλαμβάνουν τα παιδιά-ποδηλάτες, είναι εκείνα που προκαλούνται από την μη δυνατότητα να προσδιορίσουν “δεξιά από αριστερά”.

Ως εκ τούτου τα παιδιά πηγαίνουν ενάντια στην κατεύθυνση της κυκλοφορίας, επανειλημμένως. Μια ενίσχυση για την αποφυγή αυτού είναι, παραδείγματος χάριν, η συμβουλή “Τα αυτοκίνητα δεν πρέπει ποτέ να έρχονται προς εσάς”.

 

 

6. Προτεραιότητα δεξιάς πλευράς έναντι τής αριστεράς
Αυτό είναι πραγματικά αρκετά απλό, αλλά δύσκολο για τα παιδιά να το αντιληφθούν. Πρέπει να μάθουν ότι η κυκλοφορία έχει τους κανόνες της (όπως ένας αγώνας ποδοσφαίρου), τους οποίους πρέπει να ξέρουν και να εφαρμόζουν.
1ος κανόνας: Ποιος έχει την άδεια για να προχωρήσει και ποιος πρέπει να περιμένει, όταν φθάνουν δύο άνθρωποι στην ίδια διασταύρωση συγχρόνως?
2ος κανόνας: Ποιος πρέπει να πάει “πού” (σε ποια πλευρά) και “πού” δεν έχει την άδεια για να το κάνει?

Αυτός που βρίσκεται δεξιά προηγείται αυτού που βρίσκεται αριστερά, (όταν δεν υπάρχει κανένα σήμα ) ή ισχύουν τα σήματα.

Ισχύει σε κάθε περίπτωση: Όταν βρίσκομαι σε διασταύρωση, ΠΡΟΣΕΧΩ. 

Εάν υπάρχει σήμα (πού είναι τα σήματα συνήθως και με τι μοιάζουν ), τι κάνω;

Και τι κάνω όταν δεν υπάρχει κανένα σήμα ?

ΣΕ ΌΛΕΣ ΤΙΣ ΠΕΡΙΠΤΩΣΕΙΣ: Πρώτα σκεφτείτε, κατόπιν προχωρήστε.

 

7. Φοράω κράνος

Το απόλυτο εξάρτημα για ποδηλασία και skating.  – Κανένας με ποδήλατο ή σανίδα, χωρίς κράνος.

 

 

 

 

 

8. Προσωπικό σύστημα προστασίας (κλείστε την ζώνη ασφαλείας σας)
Κλείστε την ζώνη ασφαλείας σας. Πάντα και χωρίs καμία δικαιολογία. Kαι αυτό ισχύει για τον καθένα μέσα στο αυτοκίνητο.

 

 

9. Να είστε διακριτικός και ευγενείς προς τους περισσότερο αδύναμους χρήστες των δρόμων
Κατά γενική ομολογία τα παιδιά των δέκα ετών δεν είναι μεταξύ των μεγαλύτερων χρηστών των δρόμων αλλά δεν είναι και μεταξύ των πλέον ευάλωτων.

Πρέπει να μάθουν να είναι διακριτικά προς εκείνους που είναι πιό τρωτοί από ό,τι τα ίδια: π.χ. στα μικρότερα παιδιά, τις μητέρες με τα καρότσια, τους τυφλούς με το ραβδί και το σκύλο-οδηγό, τους ηλικιωμένους, τους ανθρώπους με κινητικά προβλήματα κ.λπ.

Αυτό είναι ένα σημαντικό θέμα για τους ποδηλάτες, επίσης, δεδομένου ότι επιθυμούν μερικές φορές να συμπεριφερθούν χωρίς εκτίμηση προς άλλους χρήστες των δρόμων (κινούμενοι μέσα από περιπατητικά μονοπάτια ή λωρίδες πεζών).